اگر نوازنده ای تبدیل به نوازنده حرفه ای می شود حاصل سالها تلاش و نظم و پشتکار بوده است و در غیر اینصورت این امر امکان پذیر نخواهد بود.
در اینجا به تفاوتهای یک نوازنده مبتدی و یک نوازنده حرفه ای می پردازیم:

نوازنده مبتدی فقط زمانهایی که حوصله دارد خوب تمرین می کند اما نوازنده حرفه ای طبق یک برنامه منسجم و مدون تمریناتش را انجام می دهد و هیچ بهانه یا توجیهی نمی آورد.
مثل بی حوصلگی،مسافرت،امتحانات،کلاسهای دیگر و ....
در واقع میزان تمرین یک نوازنده حرفه ای در زمانهای بی حوصلگی و حوصله داشتن یکسان است چون او خود را موظف به تمرین می داند و با عشق و علاقه این کار را انجام می دهد.
بی حوصلگی و بی انگیزگی مشکلی رایج بین هنرجوهای موسیقی است که باعث می شود تمرینات را دائما عقب بیاندازند و کیفیت تمرین پایینی داشته باشند و در نتیجه دائما در جابزنند.

اما مشکل چیست؟
1-بی حوصلگی و بی انگیزگی
2-عقب انداختن تمرین ها
3-احساس کلافگی و بی هدفی
4-تمرین های غیرمنظم و بی کیفیت

نتیجه چیست؟
1-پیشرفت کم
2-جاماندن از هم سطح ها
3-در ادامه عقب افتادن از کسانی که حتی دیرتر هم شروع کرده اند.

و اما روشهای مقابله با بی حوصلگی و بی انگیزگی در کلاس موسیقی چیست؟
1-برنامه مشخص و اصولی داشته باشیم.
2-آموزش ببینیم و یادگیری تمرینات را مدیریت کنیم.
3-نقاط ضعفمان را در آموزش موسیقی بشناسیم و روی رفعشان کار کنیم.
4-معلم موسیقی و راهنمای حرفه ای ودلسوز داشته باشیم تا در مسیر تمرین انگیزه مان حفظ شود .

به کمک یک استاد موسیقی خوب و دلسوز:
1-تمرینات مان منظم تر میشود
2-مهارت های مکمل را یاد میگیریم.
3-مشاور و مدرس موسیقی به ما کمک می کند تا به اهدافمان در موسیقی برسیم.
3-مسیر موسیقی را گم نمی کنیم و از راه هدف دور نمی شویم.
مقالات مرتبط:



