امپروویزاسیون در واقع به معنای بدیهی سرایی در نوازندگی است که میتواند ترکیبی از دانش موسیقایی،خلاقیت و رویاپردازی یک هنرجوی آموزش پیانو باشد.
هنرجویی که توانایی بسط و گسترش قطعه (امپروویزاسیون) را دارد حتما موزیسین بهتری خواهد شد.این توانایی شامل اضافه کردن نتهای زینت،اجرای درست و دقیق کادانسها و تفسیر قطعه میشود.
در کتاب "هنر تدریس پیانو" به این مطلب اشاره شده است که هر معلم موسیقی در طول کلاس پیانو خود میتواند حداقل چند بار از هنرجو بخواهد که او قطعه ای را با رویاهای خیالپردازانه خود اجرا کند.این کار حس بی نظیری به او می دهد که ما به آن خویشاوند انگاری میگوییم.
نتیجه انجام تکنیک امپروویزاسیون برای هنرجویان این است که پاسخ آنها به عوامل و مواد موسیقایی قطعه مانند جمله بندی،داینامیکس،ریتم و نظایر آن به شدت افزایش می یابد.
به این ترتیب هنرجو میتواند قطعه را هم از بعد تکنیکی و هم از بعد تفسیری امپروویزه کند و به سلیقه خود تغییر دهد که نتیجه آن شگفت انگیز خواهد بود و کمترین تاثیرش افزایش حافظه موزیکال هنرجو و در نتیجه درک عمیق تر او از کلاس موسیقی است.
نمونه های بسیار زیبایی از امپروویزاسیون در متدهایی مانند بیر،چرنی و قطعات ساده کلاسیک میتواند تمرین خوبی برای هنرجویان باشد که در این متدها بلافاصله پس از معرفی گام، قطعه امپروویزه شده و گسترش یافته آن نیز معرفی شده است.