کاخن(کاخون)  در رده سازهای کوبه ای قرار میگیرد و تاریخچه آن به کشور اسپانیا برمیگردد.معنی کاخن(cajon یا kaxon) جعبه یا صندوق میباشد که در واقع اشاره به شکل و فرم ساز دارد.

برای نواختن کاخن نوازنده  روی ساز می نشیند و با ضربات کف دست وانگشتان بر روی صفحه جلویی(تاپا) و همچنین صفحات کناری وبالایی ساز میکوبد تا به این صورت صدای ساز ایجاد شود.

کاخن بیشتر در سبک موسیقی فلامنکو،جز وکشورهای آمریکای لاتین رواج دارد و اخیرا در ایران و در موسیقی و آهنگهای پاپ توسط نوازندگان استفاده می شود.

 این ساز قدمت زیادی ندارد و از اواخر قرن هجدهم میلادی توسط کولی های اسپانیا همره با گیتار و رقص و آواز استفاده میشد و سپس آفریقایی تبارهای پرو، کاخن را  به آمریکا برده و بعد ازآن در فیلیپین،اروپا و سایر کشورها رواج یافت.

کاخن در ابتدا فقط یک جعبه چوبی معمولی بود اما به مرور زمان امکانات دیگری به آن افزوده شد و فرم امروزی را پیدا کرد.

کاخن در واقع یک جعبه چوبی مستطیل شکل است که4طرف آن با تخته های چوبی پوشیده شده و سطح آن(تاپا) نیز با تخته سه لا پوشیده شده است.در قسمت پشت(و یا چپ یا راست) کاخن حفره صدا قرار دارد که صدا دهی کاخن از طریق این حفره ایجاد میشود.از قسمتهای دیگر کاخن نیز میتوان به پایه های لاستیکی و انواع فنرها و اسنرها برای ایجاد صدای زنگدار اشاره کرد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید