فن پدال گیری در پیانو بسیار حائز اهمیت است،اما با این وجود گاهی مدرسین در آموزش پیانو اهمیت آن را نمی دانند و یا به طور صحیح آن را آموزش نمی دهند.تکنیک پدال گیری Pedaling در پیانو اگر بصورت صحیح آموزش داده شود،نتیجه آن یک سونوریته عالی و دلچسب خواهد بود.
"آنتون روبینشتاین" پدال را روح پیانو می داند و معتقد است که هر پیانیست حرفه ای باید با تکنیک های پدال گیری کاملا آشنا باشد و همچنین هنرجویان به طور کامل در کلاس پیانو با مبحث پدالینگ آشنا شوند.
پدالهای مختلف پیانو نامهای متفاوتی دارند.پدال سمت راست،پدال دمپر یا ساستین،پدال وسط پدال سوستنوتو و پدال چپ یوناکورد(تک سیم) یا سافت پدال نامیده می شود.
پدال دمپر تقریبا از سال 1750 به این طرف کاربرد داشته است، اما در هیچیک از آثار موتسارت نشانه ای برای آن وجود ندارد.اولین بار نشانه پدال در سونات دوماژور شماره 16 از هایدن در سال 1759 دیده شده است.بتهوون و کلمنتی هم کم و بیش نشانه های پدال را در آثار خود می نوشتند،اما از شروع عصر رمانتیک در قرن 19،نشانه گذاری پدال به طور دقیق معمول شد.در این دوران ،راول،دبوسی و راخمانینف از نشانه های پدال در آثار خود استفاده می کردند.با این وجود حتی امروزه نیز نوشتن نشانه های پدال خیلی دقیق نیست.
و اما کاربرد پدالهای پیانو همانطور که قبلا نیز اشاره شد،علاوه بر ایجاد افکتهای گوناگون صوتی بر صدا،سونوریته را نیز تغییر می دهند.با استفاده از پدال راست می توان افکتهای جالبی در صدای پیانو ایجاد کرد.با پایین و بالا آوردن پدال راست با سرعتی یکسان،می توان افکتی مانند ویبراتو در صدا ایجاد کرد و یا با نیم پدال half pedal می توان صدای لگاتو و در عین حال شفاف تولید کرد.همچنین به منظور ایجاد کرشندو و دی کرشندوهای زیباتر می توان هر دو پدال راست و چپ را همزمان به کار برد.
و اما نکته مهم در بکاربردن پدال این است که هنگام فشار دادن و یا برداشتن پدال نباید هیچگونه صدای اضافی و مزاحم تولید شود.بیشتر نوازندگان پیانو در به کارگیری پدال افراط می کنند که نتیجه آن یک صدای ناموزون،کثیف و درهم و برهم است که گوش شنونده را آزار می دهد.بنابراین در هنگام استفاده از پدالهای مختلف باید قواعد و قوانین خاص آن را نیز رعایت کرد.
منبع:"کتاب هنر تدریس پیانو"