ممکن است برای هنرجویان عزیز این سوال پیش بیاید که آیا یک نوازنده خوب مدرس خوبی هست و یا بالعکس یک معلم موسیقی خوب نوازنده خوبیست؟
در پاسخ به این سوال باید گفت که درواقع ممکن است یک نوازنده خوب مدرس خوبی نباشد.به این دلیل که ممکن است یک نوازنده خوب انسان مستعد و باهوشی بوده که خودش توانسته است مسائل و آموزه های مرتبط با موسیقی را خیلی زود فراگرفته باشد اما در انتقال این مطالب به دیگران به اندازه کافی حوصله و تبحر نداشته باشد و نتواند قدم به قدم با هنرجوی خود پیش برود.
در واقع مدرس خوب کسی است که کاملا پیچ و خم مسیر آموزش موسیقی را بداند و بتواند آن را به هنرجوی خود به آرامی و باحوصله و بصورت گام به گام آموزش دهد.
برعکس ممکن است کسی مدرس بسیار خوبی باشد ولی نوازنده خوبی نباشد.یعنی اینکه به حوزه روانشناسی آموزش آشنایی کامل داشته باشد و در امر آموزش بسیار با حوصله و صبور باشد و بتواند هنرجوی خود را به آرامی و باحوصله پیش ببرد اما زمان زیادی را برای تمرین کردن و نوازندگی نگذاشته باشد.
در واقع او ممکن است بیشتر برای حوزه تدریس موسیقی وقت گذاشته است و روی نواختن، کنسرت دادن و نوازندگی صحنه تسلط کافی نداشته باشد.
بنابراین نتیجه میگیریم که حوزه نوازندگی و تدریس دو مسئله کاملا متفاوت هستند و هر نوازنده خوبی لزوما مدرس خوبی نیست و بالعکس هر مدرس خوبی هم نمیتواند حتما نوازنده خوبی باشد.