گووچین ساز سیمی باستانی و محبوب کشور چین است و قدمت آن به بیش از5000 سال برمیگردد.در چین به گوچین "پدر سازها" و "ساز فرزانگان" لقب داده اند.این ساز را در سلسله امپراطوری "جو" و نیاکان ملت چین به وجود آوردند.پیشینیان به هنگام نوازندگی گووچین باید تشریفات مخصوصی از جمله حمام کردن،پوشیدن لباس نو و روشن کردن عود انجام میدادند.
از نظر شکل ظاهری گووچین 7 سیم دارد و از خانواده سازهای زیتر محسوب میشود.شکل گووچین بسیار ظریف و دقیق و ساخت آن نیاز به هنرخاصی دارد و باید با رعایت معیارهای مقرر ساخته شود.از لحاظ صدادهی با کیفیت صوت شیرین،واضح ،گوشنواز و در عین حال بسیار لطیف و زیباست.
برای نواختن یا آموزش موسیقی گووچین معمولا چهارزانو نشسته و ساز را روی پا و یا میزی قرار می دهند.برای نواختن آن با دست چپ چله کمان را می زنند و با دست راست روی چله کمان صوتها را به درستی انتخاب می کنند.
در سال 2003 یونسکو ، ساز گوچین را در لیست شاهکارهای شفاهی و ناملموس میراث بشری قرار داد.همچنین در سال 1977 یک قطعه موسیقی که با گوچین نواخته شده بود را بر روی صفحه طلایی وویجر قرار داده و به فضا ارسال کردند.توضیح اینکه صفحه طلایی وویجر یک صفحه فونوگرافی است که در فضاپیماهای وویجر که در سال 1977 به فضا پرتاب گشت، قرارداده شده است.این صفحه ها شامل نگاره ها و آواهایی هستند که برای نشان دادن گوناگونی زندگی و فرهنگ های زمینی به موجودات هوشمند فضایی یا انسانهای آینده ساخته شده اند.
این مطلب را به اشتراک بگذارید
