ناشنوایی موزیکال پدیده ای رایج در بین علاقمندان به موسیقی است.بین 10 تا 20 درصد شنوندگان موسیقی قادر به تشخیص فرکانس نتها نیستند و اگر هستند حنجره آنها نمی‌تواند دقیقا آن فرکانس را تقلید و تولید کند. هنوز مشخص نیست چرا این تعداد از شنوندگان به لحاظ موزیکال کر هستند، اما عواملی مانند آسیب‌های گوش داخلی، آواز نخواندن در دوران کودکی، عدم آموزش موسیقی ،گوش نکردن به موسیقی مناسب در دوران کودکی و آسیب به منطقه "ورنیکه" مغز می‌تواند دخیل باشد.
اینکه شنونده نتواند دقیقا فرکانس تولیدی را بازخوانی کند فقط مربوط به ضعف شنوایی نیست. اتفاقا بسیاری از خوانندگان گوش موزیکال قوی دارند، اما حنجره آنها بنا به دلایل مختلف مانند انحنای تارهای صوتی، پارگی تارهای صوتی، نودول تارهای صوتی و اختلال در ماهیچه ها و استخوان‌های درگیر در حرکت تارهای صوتی و حنجره و بالاخره التهاب حنجره قادر به اجرای نت درست نیستند، اما خود تشخیص می‌دهند که در حال فالش خواندن هستند.
از طرف دیگر متاسفانه بیشتر شنوندگان موسیقی خود تشخیص نمی‌دهند که چقدر فالش می‌خوانند و اساسا ذهن آنها تفاوتی در فرکانس ورودی و خروجی تشخیص نمی‌دهد. خبر بدتر اینکه این گوش ناشنوای آنها، به هیچ وجه قابل بازیابی صد در صد نیست چون سن تمرین شنوایی آنها به سر آمده است و فقط تعداد اندکی از آنها با تمرین‌های بسیار فشرده و آموزش سلفژ می‌توانند شنوایی موزیکال خود را بازیابی کنند.
اگر معلم موسیقی هستید قطعا با افرادی که ناشنوای مطلق موزیکال هستند برخورد داشته اید. آنها به سختی می‌توانند حتی از عهده اجرای یک گام و حتی یک دانگ برآیند. مهمترین تمرین برای جلوگیری از ناشنوایی موزیکال در سنین بالا آموزش آواز خواندن است. بنابراین هنرجویان خود را به آواز خواندن عادت بدهید. مهم نیست چقدر فالش می‌خوانند، اما با این کار از ناشنوایی موزیکال آنها در سنین بالاتر جلوگیری می کنید.استفاده از تیونر هنگام تمرین خوانندگی نیز می‌تواند بسیار موثر باشد.
خبر بد دیگر اینکه افراد بالای سن سی سال، حتی آنهایی که خوانندگی می‌کنند و طرفداران زیادی دارند به سختی می‌توانند به فالش خوانیهای خود پایان دهند،چون اساسا ملاکی برای تشخیص اینکه خوب می‌خوانند یا بد ندارند و کلاس موسیقی هم تاثیر چندانی برای این اشخاص ندارد. این افراد معمولا بدون وارم آپ روزانه و تمرین‌های پیش نیاز خوانندگی یکباره روی صحنه حاضر شده به خوانندگی می‌پردازند و بیش از پیش به دستگاه صوتی خود آسیب می‌زنند.
نمونه ای از این آسیب‌های جبران ناپذیر را در صدای خوانندگان مطرح می‌توانیم ببینیم و بشنویم.نوشیدن مشروبات الکلی در حین اجرا و در حالیکه بدن کاملا گرم است باعث ایجاد ندول تارهای صوتی و خمیدگی تارهای صوتی می‌شود.همان عارضه ای که در صدای شهرام شب پره، ابی ، شهره صولتی و ستار می‌بینیم ومی‌شنویم. خوانندگی در فضای باز و هوای سرد با صدای بلند، بلتینگ بدون در نظر گرفتن داینامیک رنج مناسب،تلاش برای رسیدن به نتهای بالاتر بدون وارم آپ و ....همگی از عوامل خراب شدن صدا هستند.
متاسفانه خوانندگانی که گوش و حنجره خرابی دارند معمولا کمتر زیر بار تمرین‌های اصلاحی می‌روند. حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد خوانندگان با آسیب جدی تارهای صوتی می‌توانند با تمرین‌های اصلاحی زیر نظر یک مربی خوب تا حد زیادی مشکلات خود را برطرف کنند. اما از آنجا که طرفداران زیادی دارند و گیشه خود را پرفروش می‌بینند لزومی برای اینکار احساس نمی‌کنند.
مقالات مرتبط:
این مطلب را به اشتراک بگذارید
