واژه مونوفونیک از 2 قسمت "مونو" و "فونیک" به ترتیب به معنای "تک" و "صدا" تشکیل شده است.بافت مونوفونیک فقط از یک خط ملودی تشکیل شده که این ملودی گاهی توسط یک خواننده یا نوازنده و گاهی نیز به شکل گروهی(unison) اجرا می شود.
موسیقی مونوفونیک موسیقی تک صدایی نیست،بلکه تک خطی است.به این معنی که همه سازها یک ملودی یکسان را می نوازند و تعداد سازها و خوانندگان اهمیتی ندارد.به عبارت دیگر در این نوع موسیقی خبری از چند صدایی مانند هارمونی و کنترپوان نیست.حتی به فرم هایی مانند"مادریگال" که یک خط بیس ثابت ملودی را همراهی می کنند نیز مونوفونیک گفته می شود.
موسیقی مونوفونیک موسیقی تک صدایی یا تک سازی و سولو نیست.موسیقی کرال کلیسا در قرن چهاردهم و قبل از آن نیز مونوفونیک محسوب می شود.
پنج بافت اصلی موسیقی عبارتند از:
- مونوفونیک(monophonic)
- بیفونیک (Biphonic)
- پلیفونیک (polyphonic)
- هوموفونیک(homophonic)
- هترافونیک(hetraphonic)
در این سال ها موزیسین ها کم کم به اهمیت و زیبایی بافت پلی فنیک و چند صدایی پی برده بودند و گروه کر به چند بخش مختلف تقسیم میشد.گروهی صدای پایه و گروهی دیگر ملودی اصلی را با فاصله از باس می خواندند و گاهی یک صدای سولو نیز در رژیستر بالا خوانده می شد.
با این همه موسیقی قرون نهم میلادی و قبل از آن مونوفونیک به شمار می رود.قواعد چند صدایی با شیوه تقریبی امروزی،از اواسط قرن شانزدهم مرسوم و به سرعت همه گیر شد.
اگر علاقمند به موسیقی قرون وسطی و رنسانس هستید می توانید آوازهای گریگوریانی را از یوتیوب بشنوید.