جالب است بدانید هر از گاهی ویدئوهایی در فضای مجازی می بینیم که کودکانی خردسال که اکثرا چینی هستند به طور حرفه ای موسیقی می نوازند.بینندگان به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و او را تحسین می کنند.او نابغه نام میگیرد و در فضای مجازی مورد توجه قرار می گیرد.
تا اینجا مشکلی نیست.اما در پشت پرده این نمایشهای شگفت انگیز و جذاب،داستانی غم انگیز وجود دارد.در کشورهایی مانند چین،کره شمالی و هنگ کنگ، سازمانی به نام پرورش نخبگان وجود دارد.این سازمان ،کودک نخبه و خانواده او را تحت حمایت کامل مالی قرار می دهد.نتیجه اینکه این خانواده ها با شدت و سختگیری بسیار وحشتناک کودکان خود را تحت آموزش های دشوار قرار می دهند ،تا درآمدی قابل توجه کسب کنند و مطرح شوند،بدون اینکه کودک از این نوع آموزش موسیقی خود لذت چندانی ببرد.
حتی در چین و کره شمالی،لبخند زدن آموزش داده می شود.شما کودکی را می بینید که با لبخند و خوشحالی می نوازد،می خواند یا می رقصد.اما این کودک به شدت تحت شکنجه روحی است و در حال انجام وظیفه خود است.نتیجه اینکه تعداد کمی از این نخبگان کوچک،در سنین بالاتر شکوفا می شوند.گاهی شدت تمرینها آنقدر بالاست که منجر به اختلالات روحی روانی و حتی خودکشی می شود.چون کودک در واقع "کودکی" نمی کند.
"کونگ جوان یونگ" ،کودکی چینی بود که در نوازندگی و آموزش پیانو ، آموزش ویولن ، آموزش درامز و رقص باله تبحر داشت و همه او را موتسارت قرن می دانستند.در سال 2005 و در حالیکه 9 سال بیشتر نداشت،دچار سردردهای میگرنی و اختلالات عصبی شد و در نهایت،در سال 2007 به دلیل فشار خون بالا در مغز و عوارض مصرف داروهای روان و اعصاب،از دنیا رفت.
اگر این کودکان را پیگیری کنید خواهید دید که از این نمونه ها فراوان هستند و بسیاری از آنها پس از یک دوره درخشش فوق العاده، به طور کلی از صحنه خارج می شوند و شما اثری از آنها نمیبیند،زیرا دچار عارضه "خستگی مزمن" شده و دست از فعالیت هنری می کشند.
بنابراین کودکان خود را آزاد بگذارید تا با لذت و دلخواه خود،کار هنری را دنبال کنند.اینکه کودکی در سنین پایین بتواند قطعات جدی موسیقی را اجرا کند خیلی جذاب است.اما باید دید این کار برای خود او چقدر جذابیت دارد.اگر کودکان را از فضای مجازی دور نگه داریم،آنها وقت کافی برای شکوفایی استعدادهای هنری خود خواهند یافت.
متاسفانه در برخی از کلاسهای موسیقی و به ویژه کلاس موسیقی کودک ارف ،آنقدر کودک تحت فشار قرار میگیرد که هیچگاه به مرحله حرفه ای نمی رسد و به زودی از کار خود دلزده می شود.نباید لذت تمرین را با فشار غیر معقول از بین برد.متاسفانه بیشتر خانواده ها فکر می کنند کودکانی بسیار تیزهوش دارند ولی واقعیت این است که بدن و ذهن کودک،نمی تواند بیش از حد فشار و دیسیپلین کلاس های آموزشی را تحمل کند.
کودکان خود را هنرمند بار بیاوریم ، اما او نباید برده هنری باشد و برای لذت بقیه افراد،شکنجه شود.
مقالات مرتبط:
- چگونه استعداد واقعی فرزندمان را تشخیص دهیم؟
- آداب حضور در یک کنسرت موسیقی
- 10سوال متداول درموردآموزش ویولن وپاسخ آنها
- سریع ترین روش آموزش سنتور چیست؟
- مزایا ومعایب یادگیری گیتار بصورت مجازی
- تفاوت های تار و سه تار
- 10 مورد از مزایای یادگیری پیانو برای کودکان
این مطلب را به اشتراک بگذارید
